26. New girlfriend...

MUZYKA
Girlfriend

- Coś ci się nie podoba, suko? – rzuciła pogardliwie „cyrkówa”.

- Chyba się przesłyszałam. Suką, to możesz być ty. Jeśli masz jakiś problem, to musisz poczekać, bo w tej chwili nie mogę wstać i ci przypierdolić – odrzekłam ze stoickim spokojem, po czym napiłam się wody.

- Znalazła się bohaterka od siedmiu boleści.  Z resztą, nie przyszłam tu do ciebie, tylko do mojego Łukaszka – palcem wskazała rozgrywającego.

                Kiedy usłyszałam jej słowa i spojrzałam w stronę, w którą wskazuje, woda, która znajdowała się w moich ustach wylądowała na wykładzinie. Zaraz potem wybuchnęłam niepohamowanym śmiechem. Gośka również nie kryła zdumienia i zarazem rozbawienia.

- Tak. Możesz mi zazdrościć. Ciebie ten zaszczyt nigdy nie spotka.

- Nie, no kurwa. Tak rozmawiać nie będziemy. Ja rozumiem. Łukasz jest spoko, ale co ty sobie dziewczynko ubzdurałaś? Myślisz, że on spojrzy na ciebie inaczej niż ja? Grubo się mylisz. Gdyby miał inny charakter, wyśmiałby cię tak, jak ja. Jednak Łukasz jest za dobry dla niektórych i jeśli cię zauważył, to na pewno mu cię szkoda.

- Nie pozwalaj sobie gówniaro. Po pierwsze, dla ciebie PAN Łukasz, a po drugie Łukasz jest moim facetem. I jeśli tylko zaleziesz mi za skórę, będziesz miała z nim do czynienia...

                Wraz z Gośką zaśmiałyśmy się w niebogłosy, przez co zwróciłyśmy uwagę wszystkich na sali. W tym samym momencie do pomieszczenia wszedł Hubert. Zmierzył „cyrkówę” od góry do dołu, a na jego twarzy pojawił się grymas obrzydzenia. Podszedł do nas i przywitał się z nami całując zarówno Gośkę, jak i mnie w policzek.

- Co to? – zapytał, wskazując na dziwadło.

- Podaje się za dziewczynę Łukasza – odpowiedziałam, po czym znów zaczęłam się śmiać.

- Pierdolisz? Tata wie?

                Pokręciłyśmy głowami na znak, że Ziomek nic nie wie. Chwilę później podszedł do nas sam zainteresowany. Pytającym i przerażonym wzrokiem spojrzał na nas, po czym otrzymał krótkie wyjaśnienie.

- Twoja dziewczyna, Ziomek – powiedziałam, ledwo powstrzymując śmiech.

- Tato… Myślałem, że masz lepszy gust. Zważywszy na to, że byłeś mężem modelki… – skwitował Hubert.

                Tym razem nie udało nam się opanować śmiechu.

- Ale Ci powiem Łukasz, że wygadana. Ma charakter podobny do mojego. Lubi używać mocniejszych słów. Zostałam przez nią ochrzczona suką i gówniarą. Chociaż nie wiem, czy gówniara, to jest mocne słowo.

                Po chwili podbiegła do nas ta „cyrkówa” i zaczęła „czarować” naszego biednego Łukaszka.

- Nie przedstawisz nam tato swojej… Ekhm.. Dziewczyny? – Hubert nie mógł wytrzymać.

- Eee… Nie?... – odpowiedział przerażonym głosem. – Misiek!.. Koleżanka do Ciebie! – zwrócił się do Kubiaka, a sam gdzieś poszedł.

                Po godzinie skończył się egzamin. Reszta chłopaków dołączyła do mnie. Krzysiu, kulturalnie dał do zrozumienia koleżance, że nie jest mile widziana tutaj i ma sobie pójść. O dziwno posłuchała. My za to nadal nie mogliśmy oprzeć się rozmowie o „dziewczynie Łukasza”. Kilka minut później zaczęło się wyczytywanie wyników.

- Bartman Magdalena – zaczął wywoływać Ryjek.

                Już chciałam wstawać, kiedy chłopaki zgromili mnie wzrokiem. Zadowolony Zibi postanowił pójść za mnie.

- Nie wiedziałem, że zmieniłeś imię, Magdaleno – zaśmiał się Kowal.

- Takie życie, trenerze. Raz Zbigniew, raz Magdalena – odpowiedział żartem mój Brat.

                Po chwili Zibi wrócił o nas i pochwalił się moim wynikiem. Kiedy kartka przemierzyła już wszystkie dłonie siatkarzy oraz Huberta, Piotrek pomógł mi dostać się do szatni.

- Poradzisz sobie? – zapytał z troską.

- Jasne. Jak coś, jest Gośka.

- Ok. To czekam.

                Nawet nie brałam prysznica, bo nie byłam w stanie ustać na nodze. Szybko się przebrałam i z pomocą Gośki wyszłam z szatni, przed którą czekali już chłopaki. Piotrek, gdy tylko mnie zauważył, wziął mnie na ręce.

- Łukasz…

- Słucham.

- Jak długo miałeś zamiar przed nami ukrywać swoją nową dziewczynę?

- A weź idź.. – udał obrażonego.

                Chwilę później zostałam wsadzona do samochodu Piotrka. Pożegnaliśmy się z chłopakami i pojechaliśmy do jakiegoś dobrego specjalisty.

                Kiedy po godzinie okazało się, że nie jest źle, ale w meczu nie zagram. Byłam mega wściekła. Nie ze względu na to, że uszkodziłam kostkę, tylko ze względu na to, że tym razem Sabinie się uda mnie wyjebać z podstawowej szóstki.

                O 16.00, przy pomocy Pita i kul weszłam na halę. Od razu poszliśmy do gabinetu trenera.

- Proszę – powiedziałam, wręczając Kamudzie zwolnienie lekarskie.

- Prosiłem, żebyś uważała.

- Miałam dzisiaj egzaminy. Musiałam. Inaczej bym oblała.

- No trudno. Nie chcę, ale będę musiał wystawić Sabinę… Jak nic chcesz tu siedzieć, możesz wracać do domu. Wracaj szybko do zdrowia.

- Dziękuję. Do widzenia.

                Będąc już w domu zadzwoniłam do Gośki. Aśka i Zibi pakowali się na wakacje, a Pit powiedział, że musi coś załatwić i przyjedzie.

- Mała, nie przeszkadzam? – do pokoju wszedł Zibi.

                Zaprosiłam go do środka, gdyż Gosia nie raczyła odebrać telefonu.

- Spodoba jej się? W sensie, jak myślisz. Zgodzi się? – usiadł na łóżku i otworzył czerwone pudełeczko.

- Jest śliczny. Zgodzi się. A jak nie, to będzie miała ze mną do czynienia – uśmiechnęłam się i przytuliłam brata.

                Kiedy wyszedł znów wybrałam numer Kowalczykowej.

- No wreszcie! Masz jutro czas po lekcjach?

- Mam.. Sorry, że wcześniej nie odebrałam, ale gadałam przez Skype’a z Hubertem.

- To wpadnę do Ciebie. Albo Ty do mnie. Jak wolisz. Od jutra mam puste mieszkanie – zaproponowałam.

- Dobra. To się zgadamy.

- Ok. To do jutra.

- Buziole. Trzymaj się.

                Poszłam do kuchni w celu znalezienia czegoś słodkiego. I się przeliczyłam. Jedyne, co było słodkie, to cukier. Napisałam do Pita wiadomość, żeby kupił coś do pochrupania, a sama w tym czasie poszłam do łazienki.

- Ooo.. Piotrek. Już jesteś – uśmiechnęłam się do chłopaka, kiedy wyszłam z łazienki.

- Jestem i mam prowiant.

- Na co? – wtrącił się Zibi.

- Nieważne. Ty idź się pakuj.

                Kiedy Zbyś zniknął za drzwiami swojej sypialni, my z Pitem włączyliśmy komputer i szukaliśmy jakiegoś dobrego filmu. W końcu, po wielu kompromisach (to Piotrek szedł na kompromis, nie ja) ustaliliśmy, że obejrzymy  „Harry’ego Pottera”. Po czwartej części nie wytrzymałam i zasnęłam oparta o ramię Piotra.

                Obudził mnie huk tłukącego się szkła. Z resztą nie tylko mnie.

- Upss.. Chyba Włochy poczekają. Chyba, że to był tylko wypadek…

- Idziemy sprawdzić? – zapytałam z uśmiechem.

                Pit tylko przytaknął i po chwili znaleźliśmy się w kuchni, gdzie coś się stłukło.

- Nie jedziecie? – zapytałam Aśki.

- Czemu mielibyśmy nie jechać? Zaraz jedziemy na lotnisko.

- Ahaaaa.. A już myśleliśmy, ze rzucacie w siebie talerzami i nici z wakacji – dodał Pit.

- Chcielibyście. I bilety by dla was przepadły nie...?

- Nie. My będziemy mieć fajniejsze wakacje.

- Tak? – zapytałam zaskoczona.

- Tak. Na Majorce!

- Dlaczego ja dowiaduję się o tym dopiero teraz? – zapytałam.

- Bo.. dopiero wczoraj udało mi się wszystko pozałatwiać już do końca. Także zaraz po zakończeniu roku zabieram Cię na caaaaalautki tydzień. No.. Może ciut dłużej, bo odwiedzimy moich rodziców w Żyrku.

- Ale prze…

- Cicho! Już wszystko załatwione. Z Bartmanami też. Myślisz, że Aśka i Zibi nie wiedzieli?

                Udałam obrażoną, ale tylko na sekundkę, by za chwilę przytulić się do Piotrka.

                On jest niesamowity. Nie wiem, jak udało mu się to załatwić. Jeszcze kilka dni temu, nie miałam pojęcia, że wrócę, a co dopiero On. Mimo wszystko byłam szczęśliwa. Może te kilka miesięcy dobrze nam zrobiło. Dopiero teraz zdawałam sobie sprawę, że Adam miał całkowitą rację. Ja nigdy nie przestałam kochać Piotrka. W głębi serca wiedziałam od początku, że tego nie zrobił, że mnie nie zdradził. Jednak podświadomość mówiła mi wtedy co innego.

                Teraz wiem, że próbowałam się oszukiwać. Że próbowałam zrobić coś niemożliwego – zapomnieć. Zapomnieć o Piotrku i moim uczuciu, względem niego.

- Chcę dowiedzieć się pierwsza – wyszeptałam do Zbyszka, kiedy się żegnaliśmy.

- Do zobaczenia po wakacjach i wam też życzymy udanych.

                Pożegnaliśmy ich, po czym zadzwoniłam do Gośki umówić się na pogaduchy. 

_____________________________________________________________________

Jestem! Mam nadzieję, że tak bardzo się za mną nie stęskniłyście :) Za namową mojego doradcy (dżastin) trochę powiększyłam rolę koleżanki, która zawitała na sali gimnastycznej :)  Mam nadzieję, że rozdział się podoba.

Dziś stała się straszna rzecz. Mianowicie nasza ukochana Vesper (nie wiem, ile z Was wie, o kim mówię) wrzuciła EPILOG!!! :((

no_princess ;*

PS Przypominam o zakładce INFORMOWANI, gdzie możecie zostawiać swój nr GG lub adres bloga (Nie informuję nikogo na "asku" oraz zakładce WASZE OPOWIADANIA, gdzie możecie zostawiać mi informacje o nowych rozdziałach i opowiadaniach u Was :)