19. Happy New Year!

MUZYKA
Still Into You

                Po śniadaniu poszłam wziąć prysznic. Kiedy po pół godzinie wychodziłam z łazienki Łukasz i Zbyszek jeszcze nie poszli na trening.

- Kowal nie będzie zły, że się spóźniacie?

- Nie mamy dzisiaj treningu – oznajmił uśmiechnięty Zibi.

- W takim razie mogę Cię Łukaszku porwać.

- Ty zawsze – odrzekł, po czym wstał i udaliśmy się do mojego pokoju.

                Był tu od godziny, a ja nadal nie mogłam uwierzyć, ze przyjechał. Po moim monologu, Łukasz zaczął opowiadać co u niego.

- A jak chłopaki to znieśli?

- Hubert zrozumiał to. Jest dorosły. Jego biologiczni rodzice też się rozwiedli i dlatego trafił do domu dziecka.  A Kacper…? Jest obrażony na cały świat i w tym momencie nienawidzi zarówno Agi, jak i mnie.

- Kurcze.. Muszę w końcu poznać Twoich synów.

- Też się dziwię, że jeszcze się nie znacie – uśmiechnął się szeroko.

                Rozmowę przerwało nam pukanie do drzwi. Zaprosiłam gościa do środka, a moim oczom ukazał się on.

- Piotrek! – od razu wskoczyłam mu w ramiona.

- Spokojnie – zaśmiał się, po czym przywitał się z rozgrywającym.

- To ja was tu zostawiam, i do zobaczenia.

- Pa Łukasz. Będzie dobrze – przytuliłam Żygadło i zamknęłam za nim drzwi.

- Zbieraj się. Jedziemy do mnie.

- Ok. Daj mi pięć minut.

- Chyba godzin – powiedział prawie szeptem.

- Słyszałam.

- Miałaś słyszeć.

                Po pięciu MINUTACH byłam już gotowa. Pożegnaliśmy się ze Zbyszkiem i Aśką i pojechaliśmy do Piotrkowego gniazdka.

- Jesteśmy sami, więc możemy pogadać – zmieniłam ton głosu na poważny.

- Nie strasz mnie.

- To zależy, czy masz coś na sumieniu. Obiecałeś mi coś. Pamiętasz?

- Chodzi o artykuł? Doskonale wiedziałaś, że nie zostawię tego w spokoju.

- Ale o to Cię właśnie prosiłam i to mi obiecałeś! Że dasz sobie spokój! Ale nie! Po co dotrzymywać obietnic swojej dziewczynie!

- Jak już sobie wyrzucamy, to Ty też mi coś obiecałaś. I też nie dotrzymałaś obietnicy. Znów o mało co nie odeszłaś przez prochy! Ufałem Ci! Wystarczył jeden raz, żeby to wszystko spieprzyć. A ja robiłem wszystko, żebyś, jak wrócisz do zdrowia, miała jak najlepiej! Żebyś nie musiała przejmować się przeszłością. Jak widać wolałaś być postrzegana przez innych jako siostra sławnego siatkarza, która nie umie się zdecydować, którego faceta wybrać, więc wybiera dwóch!

                Nic nie odpowiedziałam. Wiedziałam, że ma rację. Do moich oczu napływały łzy, a ja nawet nie próbowałam ich powstrzymać.

Wybiegłam z jego mieszkania. Podążałam przed siebie trącając po drodze ludzi. Będąc już przed moim blokiem byłam spokojniejsza. Przynajmniej nie płakałam. Do końca dnia byłam nieobecna. Siedziałam u siebie w pokoju i nie wpuszczałam nikogo. Chciałam być sama i mimo, że Zibi z Aśką nie wiedzieli dlaczego, dali mi spokój. 

                Następne dwa dni nie wychodziłam z pokoju. Wylałam mnóstwo łez, które i tak nie pomogły. Dopiero 31 grudnia po południu postanowiłam się trochę ogarnąć.

- A Ty co? Nie szykujesz się? – zapytała Aśka.

- Po co?

- No przecież dzisiaj idziemy do Ignaczaków.

- To idźcie. Miłej zabawy.

- Ty też idziesz – dołączył do rozmowy mój brat.

- Niby po co? Żeby wszystkim psuć nastrój? Zostanę w domu.

- Co powiesz Pitowi. Przecież on tak się cieszył.

- Nic nie powiem. Niech bawi się dobrze – odparłam obojętnym głosem, lecz tak naprawdę chciało mi się płakać.

- Ejj.. Madzia, co się stało?

- Pokłóciliśmy się… Straciłam go – w oczach zbierały mi się łzy. – Przepraszam, ale nie chcę o tym rozmawiać. Pójdę do siebie. Bawcie się dobrze.

                Pół godziny później słyszałam, jak wychodzą. Zbliżała się dwudziesta, więc włączyłam telewizor. Nie ma to jak w samotności spędzić Sylwestra z Polsatem i Dwójką. Zrobiłam sobie do jedzenia chińską zupkę i usadowiłam się wygodnie w fotelu. We Wrocławiu Marylka śpiewała właśnie Gangnam Style, więc szybko przełączyłam na Krzyśka Ibisza. Tu nie chodziło o piosenkę.. Po prostu Marylka jest już trochę, jakby to powiedzieć, trochę nie z tej epoki… Spojrzałam na zegarek – 22.45.

- Chyba nic się nie stanie, jak sobie trochę pokimam – powiedziałam sama do siebie.

Sprawdziłam, czy drzwi są zamknięte i położyłam się w salonie na kanapie. Jednak nie mogłam zasnąć. W głowie cały czas miałam Piotrka i jego słowa. Naprawdę go zawiodłam. Nie dziwię się, że tak zareagował. Zaufał mi. Wiem, że nie powinnam mu robić awantury o ten pierdolony artykuł. Po moich policzkach co chwilę spływały łzy. Z rozmyślań wyrwał mnie dźwięk dzwonka do drzwi. Wstałam i nie patrząc przez wizjer kto przyszedł otworzyłam drzwi.

- Szczęśliwego Nowego Roku - stanął w drzwiach z wielkim bukietem biało – różowych róż.

- Ale tylko z Tobą – rzekłam, po czym zatonęliśmy w namiętnym pocałunku.

                Piotrek przekręcił klucz w drzwiach i nie odrywając się od siebie poszliśmy do mojego pokoju przewracając po drodze niewielki stolik. Kiedy byliśmy już w sypialni szybko pozbył się koszuli, odsłaniając swój idealnie wyrzeźbiony tors.

- Na pewno tego chcesz? – wyszeptał między pocałunkami.

                Pokiwałam twierdząco głową. Po chwili zaczęliśmy się wyzbywać kolejnych części garderoby.

                Obudziłam się obok Piotrka. Byłam zupełnie naga, jednak nie przeszkadzało mi to.

- Dzień dobry, kochanie – usłyszałam szept Nowakowskiego.

- Dzień dobry – uśmiechnęłam się do niego.

                Po szybkim prysznicu zjedliśmy śniadanie. Planowaliśmy nic dzisiaj nie robić, więc usiedliśmy przed telewizorem, podłączyliśmy do niego laptopa i urządziliśmy sobie maraton filmowy. Na pierwszy ogień podszedł Kiler. Kiedy film się skończył do salonu weszła Aśka.

- Cześć! – krzyknęliśmy z Piotrkiem równocześnie.

- Ciiiiiszej…

- Aż tak źle? – zapytał Pit.

- Ze mną nie, ale jak Twój brat wstanie, to pożałujecie swoich krzyków.

- To jak wy do domu dotarliście?

- Marcin z Hanią wracali do Kędzierzyna i nas podrzucili.

- To oni nie pili? – zdziwiłam się.

- Hania jest w ciąży i Możdżon solidaryzuje się z nią.

- Kurwa.. Ciszej się nie da.. – w pokoju pojawił się nagle Zibi.

                Cała nasza trójka zrobiła niewinne miny. Kiedy Zbyszek zobaczył, że siedzę przytulona do Piotrka od razu się uśmiechnął. Nagle poczułam, że robi mi się niedobrze. Pobiegłam szybko do toalety i zwymiotowałam.

- Co było w tych czekoladkach? – zapytałam, wskazując na wpół puste pudełko.

- Orzechy, na które jesteś uczulona.

- Zajebiście.

                Znów pobiegłam do toalety.

- Połóż się. Przyniosę Ci tabletki – usłyszałam za sobą głos Asi.

- Nic mi nie jest. Już ok.

- Na pewno?

- Tak Asia.

                Umyłam zęby i wróciłam do salonu. Siedziała tam jakaś nieznana mi kobieta.

- Wiem, że znacie jego adres. Zbyszek, Piotrek. Ja się muszę zobaczyć z Łukaszem.

- Gdyby chciał, to dałby Ci adres. Z resztą, nie dziwię mu się. To Ty jesteś Agnieszka, prawda? – odezwałam się.

- Tak. A co do ma do rzeczy? Z resztą nie wtrącaj się w moje i Łukasz życie.

- Nic, tak tylko pytam.

                Wstałam i udałam się do kuchni w celu zrobienia sobie zielonej herbaty. Agnieszka chwilę później wyszła z mieszkania.

- Młoda, Ty coś wiesz? – zapytał zaciekawiony Zibi, kiedy wróciłam do salonu.

- Wiem, ale obiecałam Łukaszowi, że zachowam to dla siebie. Swoją drogą, mądry z niego facet.

- Mam być zazdrosny? – zaśmiał się Piotrek.

- O mnie? Zawsze – dałam mu buziaka w policzek.

                Posiedzieliśmy jeszcze chwilę, po czym zdecydowaliśmy z Piotrkiem, że pójdziemy na spacer. Pierwszy spacer w 2013 roku. Na szczęście było w miarę ciepło, jeśli -8 można uznać za ciepło. Spacerowaliśmy po całym Rzeszowie. Dopiero koło 17 wróciliśmy do domu.

- To ja się tylko spakuję i możemy lecieć.

- Ok. To czekam.

                Po jakichś piętnastu minutach byłam gotowa. Kiedy wychodziłam Aśka wcisnęła mi do ręki małe pudełeczko i uśmiechnęła się szeroko. Postanowiłam otworzyć dopiero w mieszkaniu Piotrka. Gdy byliśmy już pod jego blokiem zauważyłam samochód Ziomka, a po chwili samego właściciela.

- Hej – uśmiechnęłam się i przytuliłam przyjaciela.

- Szczęśliwego nowego roku.

- Dzięki i wzajemnie. Mieszkasz tu?

- Dwa mieszkania obok Pita.

- I mi nie powiedziałeś? – zwróciłam się do Piotrka.

- No wiesz… Jakoś nie był okazji – uśmiechnął się nikle, po czym przypomniałam sobie naszą kłótnię.

                Pożegnaliśmy się z Łukaszem, który wyjeżdżał do Sulechowa po Kacpra i udaliśmy się do mieszkania. 

____________________________________________________________________

Witajcie! Jestem już po wszystkich maturach, co skutkuje tym, że mam dla Was więcej czasu. Jak widzicie, dzieje się na razie dobrze. W zakładce "Bohaterowie" pojawił się już Ziomek :D Następny rozdział na początku przyszłego tygodnia.

Właśnie dziś stuknęło 30 tys. wyświetleń. Jesteście wspaniałe! :D

DZIĘKUJĘ!

no_princess ;*

PS. Wiecie, jak można się pozbyć reklam? Pod 16 rozdziałem non stop pojawiają się reklamy, których mam serdecznie dość. Jeśli wiecie, jak można temu zaradzićm, proszę o podpowiedź! :D